Yok Noktası

Kalem durdu
Yazmaz
Ses sustu
Söylemez

Aradıkça dolaşırsın
Dolaştıkça kaybolursun
Sonsuz yankılarında kalbinin

Bitmeyen düş sensin
Böldükçe bölünür
Sözler dolanır
Hisler karışır
Sıfırdan bire kim gidebilmiş?
Kelimeler küçüldükçe küçülür
Saydıkça çoğaltan akıl bu yolculuğun durağı olur

Kalem durdu
Yazmaz
Ses sustu
Söylemez

Kalbinin merkezinde yok noktası
Sağdan say sonsuz
Soldan say bitimsiz
Önden bak yönsüz
Arkanı dön boyutsuz

Yok noktam, özüm
Durağan ve dingin
Akıl almayacak kadar da yoğun
Ağırdan hafif
Güçlüden latif

Yok noktam kaynağım
Yok noktam aşkım
Yok noktam başlangıcım
Yok noktam sonum
Yok noktam “Ben”im