Basitçe varım
Sade’ce var
Varlığımı bilişim benim farkındalığım
Daha bunu söylerken bile kaç tanıma bölündüm
Oysa ben basitçe varım
Tanımsız, düşüncesiz, nesnesiz, sade’ce var
Varlığımı dışa vurarak ifade edişim benim yaratımım
Ben hiç kendi üzerime düşünmezsem
Susarsam, anlatmazsam
Söner yıldızlar
Düşer gök kubbe
Çekilir sular
Yarılır toprak
Dağılır görüntüler
Oysa ben hala daha
Öncesiz ve sonrasızca
Ölçüsüz ve hesapsızca
Var olurum
Sade’ce var
Bu sonsuz, dipsiz, kıyısız, köşesiz varlık haline bir isim verip
Yeryüzüne indirmek istersen
Benim diğer adım sevgi
Kendimi bilişin sınırsızlığında mutluluğun ta kendisiyim
Öylece kal
Tek bir söz söylemeden
Kalbini bölmeden
Kımıltısız, katışıksız
Yargısız
Berrak, dingin, çabasız
Kendini tekrar tekrar yaratma arzunun kaynağı nerede?
Var olmak için düşünmen gerektiğine dair yanılgı
Nicedir benliğini kemirmekte
Sevgiyi nesneleştirdin
Mutluluğu dilekler ve istekler uçurtmasına bir kuyruk gibi taktın
Öylece dur
Sus tüm kırgın hırslarını
Unut nesneleri
Özneden öte gerçek mi var?
Güzel çiçek, saf coşku, yağmur kokusu
Beni anlatan düşlerim
Sert fırtına, korku ve çaresizlik
Özne olduğunu unutup benliğini tekrar yaratmaya çalışarak nesneleştirenin düştüğü kör kuyularım
Bil, zihninden süzülüp dışa vuran tüm düşünceler
Kendine sonradan koyduğun isimler,
İsimlerinin istediği sıfatlar dahil
Seni anlatmak için açığa çıkan hikayelerden ibaret
Oysa sen varsın
Hep var
Varlık merkezinde kal
Varlığını biliş halinin adı sevgi
Sen mutluluğun ta kendisisin
WITNESS IN 