Damıtılmış

Ben bir varlık eviyim,
Ne ışık ne karanlık
Ne siyah ne beyaz
Ne güçlü ne aciz
Ne renkli ne şekilli
Kenarsız, köşesiz

Beni anlatan bir nefes kalp vuruşudur
Gerisi eşsiz, benzersiz, tekrarsız bir öykünün
Dalga dalga açılan
Yayılan, genişleyen titreşimlerinden ibaret

Tüm evren benim kitabım
Ama ben kitap değilim
Her titreşim laftır, sözdür, düştür
Şiirde bir kıta, öyküde bir bölüm
Geçip giden, yenilenen düşüncedir, duyumdur
Oku
Bedeninden süzülüp yaşa canlı kitabı

Ben bir varlık eviyim
Işık benden, karanlık benden
Beyaz benden, siyah benden
Renkler şekiller kalbimden doğar
Kenarları köşeleri çizerim
Güçlüye ve acize ölçüt sınırsız benliğim

Yaşamak dediğin başı sonu olmayan canlılığından oluştu
Senin kalbin hiç bir zaman kafesin içinde olmadı
Farzı misal doğduğun öykülerinde damıt benliğini