Has Yüz

Soyutluk denizinde belli belirsiz kımıltılar
Cisimsiz, henüz düşüncesiz
Tek olan hayat nefesinde incecik bir his
Kendinden emin mutlu bir ürperiş
Sınırsızlığın verdiği sonsuz yetkinlik
O tamamen durduğunda hepsi Bir
Can olan sevgide kavrayış, düş ve ses üleşik

Dalgalanıp coştuğunda taşan ne varsa hepsi O

Dipsiz, boyutsuz ve sınırsız soyuttan kademe kademe
Bedene çıkan somutlar
Hep O’nun öyküsünü anlatırlar
Belli belirsiz ürperişte gizli iken ne idiyseler
Şimdi aynıyla görünen yüzler oldular
Ayakları toprağa erip yürüdü
Bir tutamlık verilen akıllarıyla anladıkları kadar
İnsan oldular

Dalgaların sözü hiç durmadı
Kendine kalp evini mesken tutup usulca konuştu
Gönülleriyle duyanlar gizli ürperişin has yüzü oldular